Güngören Evde Masaj

Güngören Evde Masaj Ancak aralarında ihtiyaç duydukları tek bir ÅŸey varsa, o da gerçekti, bundan dolayı sadece başını sallamakla yetindi, “Ä°yiyim, Turner, gerçekten. O bir tek sabah erkenden uyandığım için gelen bir ürpertiydi. Sanırım, bedenim hâlâ uyuyor.” “aslen tüm bunlaryla uyuman gerekiyor. Ben yokken aşırı çalışmanı istemiyorum. Ä°ki aydan daha azca vakitın kaldı.” “Bunu unutmama imkân yok.” “Güzel. En nihayetinde benim bebeÄŸimi taşıyorsun.” Turner ceketini sırtına çekti ve veda öpücüğü vermek için ona doÄŸru eÄŸildi. “Benim de bebeÄŸim.” “Hımm, biliyorum.”

DoÄŸruldu ve ayrılmak için hazırlandı. “Ä°ÅŸte bu nedenle onu bu kadar çok seviyorum.” “Turner!” Turner ona döndü. Sesi tuhaf gelmiÅŸti, hemen hemen ürkekti. “Ne oldu, Miranda?” “yalnız sana söylemek istedim… ÅŸu demek oluyor ki, bilmeni istedim…” “Ne oldu, Miranda?” “bir tek seni sevmiÅŸ olduÄŸimi bilmeni istedim.” Sözler hızla çıkıvermiÅŸti Miranda’nın aÄŸzından, yavaÅŸlarsa cesaretini tümüyle yitireceÄŸinden korkmuÅŸtu. Turner dondu kaldı, sanki bedeni kendine iliÅŸkin deÄŸildi. Bunu zaten bekliyordu. DeÄŸil mi? Ve bu güzel bir ÅŸey deÄŸil miydi? Onun aÅŸkını istemiyor muydu?

Güngören Evde Masaj

Güngören Evde Masaj  Gözleri onunkilerle buluÅŸtu, düşüncelerini okuyabiliyordu; Kalbimi kırma, Turner. Lütfen kalbimi kırma. Turner’ın dudakları aralandı. Son birkaç aydır kendi kendine, Miranda’dan bunu yine duymaya ihtiyacı olduÄŸunu söylüyordu ama iÅŸte o söyleyince de, boynuna geçirilmiÅŸ bir ilmeÄŸin sıkılmış olduÄŸunı hissetmiÅŸti. Nefes alamıyordu. Düşünemiyordu çünkü tek görebildiÄŸi o devasa, kahverengi gözlerdi. Çok çaresizdiler. “Miranda, ben -” Sözleri boÄŸazcaına diziliyordu. Niçin söyleyemiyordu? Hissetmiyor muydu? Niçin bu kadar zordu? “Yapma Turner, ” dedi titrek bir sesle. “aslabir ÅŸey söyleme. Unut gitsin.” BoÄŸazcaında bir ÅŸey dolanır benzer biçimde oldu ama mevzuÅŸmayı baÅŸardı, “Seni ne kadar önemsediÄŸimi biliyorsun.”

“Londra’da iyi eÄŸlenceler.” Turner onu bu ÅŸekilde bırakıp gidemeyeceÄŸini biliyordu. “Miranda, lütfen.” “Bana bir ÅŸey söyleme!” diye haykırdı Miranda. “Bahanelerini hissetmek istemiyorum, basmakalıp sözlerini de! Aslabir ÅŸey sezmek istemiyorum!” Seni seviyorum haricinde. SöylenmemiÅŸ sözler ikisinin içinde havada aslolanı kaldılar. Turner onun kendisinden uzaklara ve daha uzaklara yitik gittiÄŸini hissedebiliyordu ve kendini aralarında giderek büyüyen bu uçurumu durduracak güçten yoksun hissediyordu. Ne yapması icap ettiÄŸini biliyordu ve bu zor olmamalıydı.